Strona wspólnoty parafialnej
Rekolekcje wielkopostne w Parafii Św. Franciszka z Asyżu
w Świebodzicach
Niedziela 30 marca:
Msze św. z nauką rekolekcyjną
godz. 8:00,
godz. 10:00,
godz. 12:00,
godz. 19:30.
Gorzkie Żale godz. 17:00
Poniedziałek 31 marca
Msze św. z nauką rekolekcyjną
godz. 10:00,
godz. 18:00.
Wtorek 1 kwietnia
Msze św. z nauką rekolekcyjną
godz. 10:00, po mszy zmiana Tajemnic Żywego Różańca
godz. 18:00.
Środa:
Msze św. z nauką rekolekcyjną
godz. 10:00,
godz. 18:00,
Spowiedź św.
9:15-10:00
17:15-18:00
List Biskupa Świdnickiego na Rok Święty 2025
Drodzy Diecezjanie!
Myślą przewodnią zbliżającego się Roku Świętego jest nadzieja. W niej będziemy przeglądać się jak w lustrze, aby zobaczyć jak dalece sami jesteśmy ludźmi nadziei i z jaką mocą kierujemy innych ku nadziei. Będzie zatem okazja, by przyjrzeć się dokładniej, jaką rolę spełnia nadzieja w naszym życiu, jak nas ona kształtuje i dokąd nas prowadzi.
Jubileusz w życiu Kościoła jest zawsze wydarzeniem o wielkim znaczeniu duchowym i społecznym. Wierni są zaproszeni, by przeżywać go jako wyjątkowy czas łaski, charakteryzujący się przebaczeniem grzechów, a w szczególności odpustem, który jest pełnym znakiem miłosierdzia Boga.
Jubileusz zainauguruje Ojciec Święty Franciszek otwierając Drzwi Święte w bazylice watykańskiej w dniu 24 grudnia 2024 r. Ich zamknięcie odbędzie się natomiast 6 stycznia 2026 roku. W diecezjach Rok Jubileuszowy rozpocznie Eucharystia sprawowana we wszystkich katedrach i konkatedrach na świecie w niedzielę 29 grudnia br.
Dlaczego nadzieja jest tak ważna w naszym życiu?
Ileż to razy, nie widząc rozwiązania trudnej sytuacji, mówimy, że „przecież jest jeszcze nadzieja”. Chcąc pocieszyć kogoś, kto znalazł się w dramatycznym położeniu, często kładziemy na jego ramieniu rękę i mówimy: „Trzeba mieć nadzieję, że będzie dobrze”. Życie taką nadzieją bardzo pomaga w życiu i nie pozwala na to, by łatwo się poddawać. Trwanie w nadziei uczy cierpliwości i wytrwałości.
Znamy wiele takich osób, które w sposób niezwykle bolesny doświadczyły tragicznej sytuacji w swoim życiu; które – niekiedy po wielu trudnych dniach – mówiły, że cały czas miały nadzieję, iż ktoś ich uratuje, przyjdzie z pomocą i właśnie to trzymało ich przy życiu. Nadzieja nie tylko ożywia, ale też bardzo motywuje do pięknych pełnych poświęcenia działań. Gdy w naszym życiu pojawia się sytuacja, z którą wiążemy wielkie nadzieje, ogarnia nas wewnętrzna, pozytywna energia do życia i otaczającej nas rzeczywistości. Chcemy wierzyć, że to, na co czekamy z tak wielkim optymizmem nas nie zawiedzie, lecz utwierdzi w przekonaniu, że warto mieć nadzieję i oddać się jej całym sobą.
Pomimo zwątpień, zwrotów akcji, wzlotów i upadków, za każdym razem przeżywamy różne sytuacje związane z oczekiwaniem z taką samą, a może i większą nadzieją. Możemy czasem stracić wiarę w ludzi, którzy byli nam bliscy, możemy stracić wiarę w sens życia, czy nawet zwątpić w dobroć Boga, lecz gdy nadchodzi jakiś szczególny moment w życiu, wtedy, pomimo różnego rodzaju wątpliwości, w głębi duszy pragniemy dobrze żyć, pragniemy żyć z nadzieją i wiarą.
Zapewne wielu spośród nas ma takie doświadczenie, że ilekroć przeżywamy chwile trudne, niekiedy wydawałoby się beznadziejne, wtedy nie pozostaje nic innego, jak tylko klęknąć przed Najświętszym Sakramentem, zawierzyć je Panu Bogu i z ufnością czekać. I nie trzeba wtedy zbyt wiele mówić. Pozostaje wiara, że Pan wszystko wie, a nawet wie jeszcze lepiej niż my, bo zna nas lepiej niż my znamy siebie. I wtedy przychodzi już nie tylko nadzieja – przychodzi pewność i zapewnienie: nie martw się! „Ja Jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). I to jest cała nasza nadzieja.
Nie wszystko nam się zawsze udaje, każdy miewa chwile słabości, ale trzeba pamiętać, że warto jest wierzyć i warto mieć nadzieję – mimo wszystko. Warto być z Jezusem, bo to On jest Nadzieją. Człowiek wierzący ma tę świadomość, że nigdy nie jest sam. „Wiara, nadzieja i miłość są jak trzy gwiazdy jaśniejące na niebie naszego życia duchowego, by prowadzić nas do Boga” – mówił św. Jan Paweł II w Roku Jubileuszowym 2000.
Nadzieja – tak samo jak wiara – odgrywa także niezwykle ważną rolę w kształtowaniu chrześcijańskiego życia. Człowiek wiary wie, że prawdziwą, jedyną jego nadzieją, która przetrwa wszelkie zawody, może być tylko Bóg – Ten, który dla nas i dla naszego zbawienia przyszedł na świat; który nas umiłował i wciąż nas miłuje «aż do końca», do ostatecznego słowa na krzyżu: «wykonało się!» (por. J 13, 1; 19, 30).
Warto, abyśmy byli stale zakotwiczeni w nadziei. Obraz kotwicy jest niezwykle sugestywny, aby zrozumieć stabilność i bezpieczeństwo, jakie mamy pośród wzburzonych wód życia, jeśli polegamy na Panu Jezusie. Burze przychodzą, jednak nigdy nie mogą zwyciężyć, ponieważ jesteśmy zakotwiczeni w nadziei łaski, która jest w stanie uczynić nas żyjącymi w Chrystusie, przezwyciężając grzech, lęk i śmierć. Ta nadzieja, znacznie większa niż satysfakcje każdego dnia i poprawa warunków życia, przenosi nas ponad próby i zachęca, byśmy szli wpatrując się w Jezusa, nie tracąc z oczu wielkości celu, do którego jesteśmy powołani – Nieba.
Mówiąc najkrócej: nadzieja pozwala przejść przez najtrudniejsze momenty i okresy życia, motywuje do życia pełnego i otwiera na życie wieczne.
W poszukiwaniu chrześcijańskiej nadziei – miejsca łaski
W związku z obchodami Roku Świętego na terenie diecezji świdnickiej ustanowiłem następujące miejsca jubileuszowe: kościół katedralny pw. św. Stanisława i Wacława w Świdnicy, matka kościołów naszej diecezji. Są także bazyliki, sanktuaria i kolegiaty:
bazyliki mniejsze:
sanktuaria:
kolegiaty:
Ponadto kościołami jubileuszowymi ustanowiłem następujące świątynie:
Z wiarą i nadzieją czekamy na Tego, który przychodzi
Umiłowani Diecezjanie!
Człowiek wiary i nadziei z radością i pokojem w sercu uznaje, że wszelkie Boże obietnice spełniają się w Jezusie Chrystusie, który wszedł w życie człowieka – umarł za nasze grzechy i zmartwychwstał, abyśmy i my żyli pełnią życia. Jako wspólnota Kościoła czekając na spełnienie obietnic zawartych w słowie Bożym trwajmy w pełnej nadziei postawie człowieka wierzącego.
Zachęcam Was, Siostry i Bracia, z całego serca: podejmijcie z wiarą tę pielgrzymkę nadziei! Chciejcie przyjąć ten cenny dar Roku Świętego, na który składają się m.in. przewidziane przez Kościół odpusty. Niech każdorazowe nawiedzenie Kościoła Łaski łączy się ze spowiedzią i udziałem we Mszy św., także pobożnym odmówieniem w intencjach Kościoła i Ojca Świętego modlitwy „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Mario” i „Wierzę w Boga Ojca”.
W sposób szczególny zwracam się do osób chorych, które z powodu swoich słabości nie będą mogły pielgrzymować do wyznaczonych świątyń. Proszę ich z pokorą, aby duchowo łączyli się ze wspólnotą Kościoła i w swoich miejscach przebywania dołączyli do tych modlitw swoje dolegliwości. Niech nadzieja nadaje cierpieniu nowy sens.
Siostry i Bracia!
Zapraszam Was wszystkich do udziału w uroczystości diecezjalnej inauguracji Roku Jubileuszowego do Świdnicy w niedzielę 29 grudnia 2024 r. Rozpoczniemy w świdnickim sanktuarium św. Józefa Opiekuna Zbawiciela o godz. 15.00, a stamtąd procesyjnie przejdziemy do katedry, by potem przejść przez symboliczną Bramę katedralnej świątyni i rozpocząć Rok Święty.
Niech ten Jubileusz będzie dla nas wszystkich czasem nadziei pokładanej w Bogu: taka nadzieja nigdy nie zawodzi. Niech Maryja Niepokalana, którą w tych adwentowych dniach przywołujemy jako Matkę naszych nadziei, będzie naszą Wspomożycielką w codziennych wysiłkach, by nasze wspólnoty stawały się „domem nadziei”.
Na ten czas łaski z serca wszystkim błogosławię.
† Marek Mendyk
Biskup Świdnicki
Zaproszenie Biskupa Świdnickiego
na XXI Pieszą Pielgrzymkę Świdnicką na Jasną Górę
1 – 8 sierpnia 2024 roku
Umiłowani diecezjanie!
Już wkrótce 1 sierpnia po Mszy św. w Katedrze Świdnickiej, która będzie sprawowana o godz. 8:00, wyruszy na pątniczy szlak XXI Piesza Pielgrzymka Świdnicka na Jasną Górę. Tegoroczne pielgrzymowanie odbędzie się pod hasłem Radujmy się w Panu.
Mimo trudnych czasów, wielu niepewności oraz smutku i lęku, pragniemy rozradować nasze serca w Bogu, ponieważ nie pokładamy nadziei w tym, co doczesne i przemijające, ale w łasce Boga, która uświęca nasze życie i nadaje mu sens. Prawdziwa chrześcijańska radość wypływa z serca przepełnionego pokojem i miłością, które są darem Zmartwychwstałego. To On, Jezus Chrystus, jedyny Odkupiciel człowieka, jest naszą siłą i nadzieją oraz źródłem radości nieprzemijającej i wiecznej.
Chcemy, aby tę radość i nadzieję pielgrzymi nieśli wszystkim tym, których spotkają na pątniczym szlaku i do których dotrze ich świadectwo wiary, tak bardzo potrzebne w dzisiejszych czasach.
Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę jest doskonałym czasem, aby doświadczyć tej radości i nadziei, umocnić wiarę i dać świadectwo. Ponadto w modlitwie połączonej z ofiarą pielgrzymi mogą wyprosić wiele łask dla siebie i swoich bliskich, dla Kościoła i naszej Diecezji oraz dla Ojczyzny i świata, w którym coraz więcej wojen i zamieszania.
Stąd gorąco zachęcam i zapraszam do pójścia na Pielgrzymkę drogą Zawierzenia Maryi, by przez Jej Niepokalane Serce oddać całą naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu.
Tych, którzy nie będą mogli pójść fizycznie, zapraszam do włączenia się do Grup Duchowego Uczestnictwa, które będą wspierały Pielgrzymów codzienną modlitwą.
Zapraszam również na Jasną Górę 8 sierpnia, aby na zakończenie tegorocznej Pieszej Pielgrzymki, wspólnie razem z pątnikami, stanąć przed cudownym Obrazem Matki Bożej Królowej, by wraz z Maryją prosić Boga o Jego Miłosierdzie dla nas i całego świata.
Szczegółowe informacje znajdą się na stronie internetowej Pielgrzymki oraz naszej Diecezji.
Jeszcze raz serdecznie zapraszam i z serca błogosławię.
bp Marek Mendyk
Biskup Świdnicki
Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła.
Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699). W wielu objawieniach Pan Jezus określił nie tylko miejsce święta w kalendarzu liturgicznym Kościoła, ale także motyw i cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz wielkie obietnice. Największą z nich jest łaska „zupełnego odpuszczenia win i kar” związana z Komunią świętą przyjętą w tym dniu po dobrze odprawionej spowiedzi (bez przywiązania do najmniejszego grzechu), w duchu nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, czyli w postawie ufności wobec Boga i czynnej miłości bliźniego. Jest to – jak tłumaczy ks. prof. Ignacy Różycki – łaska większa od odpustu zupełnego. Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samychże win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu sakramentów z wyjątkiem sakramentu chrztu: albowiem odpuszczenie wszystkich win i kar jest tylko sakramentalną łaską chrztu świętego. W przytoczonych zaś obietnicach Chrystus związał odpuszczenie win i kar z Komunią świętą przyjętą w święto Miłosierdzia, czyli pod tym względem podniósł ją do rzędu „drugiego chrztu”. Przygotowaniem do tego święta ma być nowenna polegająca na odmawianiu przez 9 dni, poczynając od Wielkiego Piątku, Koronki do Miłosierdzia Bożego. Święto Miłosierdzia Mojego wyszło z wnętrzności [Moich] dla pociechy świata całego (Dz. 1517) – powiedział Pan Jezus do Siostry Faustyny.
źródło: faustyna.pl
REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE W PARAFII ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU
W ŚWIEBODZICACH 10 – 13 III 2024 r.
NIEDZIELA – Msza św. z nauką rekolekcyjną o godz. 8:00; 10:00; 12:00 i 19:30
Gorzkie Żale po Mszy św. o godz. 08:00
PONIEDZIAŁEK – Msza św. rekolekcyjna o godz. 10:00 i 18:00
WTOREK – Msza św. rekolekcyjna o godz. 10:00 i 18:00
ŚRODA – Msza św. rekolekcyjna o godz. 10:00 i 18:00
SPOWIEDŹ ŚW. – ŚRODA 9:15 – 10:00 i 17:15 – 18:00
