Msza roratnia jest mszą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie (co wynika z faktu, iż dawniej, Zwiastowanie Pańskie obchodzono właśnie w okresie Adwentu, 18 grudnia). Adwentowym symbolem Jej obecności jest postawiona w pobliżu ołtarza świeca z białą lub niebieską wstążką, zwana popularnie „roratką”.

To Maryja bowiem w sposób szczególny oczekiwała Mesjasza. To Ona, jak jutrzenka poprzedziła przyjście na świat Światłości świata, Jezusa Chrystusa, Wschodzącego Słońca. Przeżywała Adwent jako Matka Pana, teraz zaś, będąc Matką Kościoła, wspiera wszystkich wierzących w pełnym nadziei oczekiwaniu, aż nadejdzie pełen blasku Dzień Pański.

Przekazy historyczne podają, że Roraty odprawiano w Polsce już w XIII wieku  Zapoczątkował je Przemysł II w Poznaniu, zaś w Krakowie upowszechnił Bolesław Wstydliwy. Roraty gromadziły w katedrze wawelskiej wszystkie stany królestwa, które kolejno zapalały na ołtarzu jedną świecę siedmioramiennego świecznika. Najpierw król oświadczał: „Gotów jestem na sąd Boży”, za nim czynił to Prymas Polski, mówiąc „Sum paratus ad adventum Domini” (Jestem gotów na przyjście Pana), po nich zaś kolejno: senator, ziemianin, rycerz, mieszczanin i chłop, powtarzając słowa króla.

Anna Wojna

www.liturgia.pl

Nasze uczestniczenie w Roratach jest piękną postawą oczekiwania razem z Maryją na nadejście Zbawiciela. Poprzez udział w tym nabożeństwie, Kościół daje nam kolejną możliwość ćwiczenia swojej woli i umiejętności wyrzeczenia.

Na Msze św. roratnie są zaproszeni wszyscy wierni, nie tylko dzieci i młodzież, jak się w praktyce przyjęło.

Obecnie, z uwagi na udział dzieci i młodzieży, Roraty odprawia się często w godzinach popołudniowych, bądź nawet po zachodzie słońca.